Vanaf het balkon gisterenavond.
Na een wat onrustige nacht, door warmte en door te veel aan drank werden we toch weer om 6 uur wakker, maar bleven wat langer liggen dan gebruikelijk, maakte dit keer niet uit, want we maakten zelf ons ontbijt. De poort was gesloten en om 7 uur wilden de andere gasten vertrekken, maar de gastvrouw was nog niet wakker, die had gisterenavond met haar vriendin een onvergetelijke avond bij het slot op de heuvel. Ze vertelde dat er nog oude originele langspeelplaten werden gedraaid, heerlijke hapjes waren en gezellige gesprekken. Het Italiaanse leven op en top, heerlijk genieten van de temperatuur, het tempo en de verrukkelijke vruchten, drank en eten.
Ochtendgloren in de bergen bij Merano.
Haar echtgenoot kwam later ook nog, ex journalist en onderwijzer die heel wat over de streek kon vertellen, we kwamen bijna niet meer weg. Hij had op Corsica eens een fietstocht gemaakt, zijn fietspomp viel van de boot, geen probleem, maar op het hele eiland was geen fietspomp te koop, slechte wegen, hij had geluk, geen lekke band. Tot nu toe pakt het voor ons ook goed uit, geen lekke band, geen slecht weer, alleen de bagagedrager van mijn fiets heeft het deels begeven, met tyrips lukt het aardig om alles op zijn plaats te houden, zodra het kan gaan we dat vervangen.
Vandaag weer heel voorspoedig, pas om 9 uur kwam de zon achter de bergen vandaan. Er hingen nog wat wolken waardoor het licht mooi door de wolken gefilterd werd, met mooie zonnestralen. Het was weer genieten op "ons" balkon.
Geen wind, de weg zo glad als betonasfalt, liep iets af, waardoor we op een gegeven moment snelheden van 30 km haalden, gemiddeld bleef het 25 km. De bordjes gaven aan dat er vanaf Reschen 130 km fietspad was geweest.
Kom daar in Nederland eens om. 130 km zonder onderbreking van wegen of autoverkeer. Dan te bedenken dat er nog eens 81 km bij komt naar Verona. Dit door een andere Provincie gemaakt en dus een nieuwe telling, maar even mooi. We reden eerst langs de Etsch en later langs de Adige. Het dal veranderde van struktuur, het gesteente en het dal werd steeds smaller, tot we de bocht om gingen, als het ware door de pas heen en daarna werd het breder en lager. Nog wel steeds heel veel boomgarden en fruit, maar nu begonnen er ook druivenranken te verschijnen.
Het ging rap en snel voordat we het in de gaten hadden hadden we er om half elf al 44 km op zitten, om kwart voor negen vertrokken. In Auer gestopt om een kopje koffie te drinken, moesten de route dan wel verlaten, maar kwamen via binnenwegen die ook rustig waren op het goed gemarkeerde fietspad uit.
Verkeerde kant op gestuurd, er was een bordje geplaatst met restaurant, nergens kunnen vinden, we kwamen wel langs de snelweg, mogelijk bedoelden ze het pompstation. We kwamen wel langs een mooi huis.
Niets bijzonders, geen hagedissen, geen vogels die ondanks dat er van twee kanten fietsers aankwamen toch dat stukje brood of worm van het pad willen pakken en dan bijna onder mijn fiets komen. Gelukkig hield ik er gisteren rekening mee, dat vogels altijd terug gaan naar de plaats waar ze vandaan kwamen.
Alleen maar heel veel kasteeltjes en landhuizen.
We haalden op die manier veel wielrenners in, vreemd kijkend, zonder omdersteuning en toch zo hard kunnen. Tja dat krijg je na twee weken flinke inspanning, de conditie neemt niet zo zeer toe, maar wel de kracht en dus uiteindelijk ook de conditie, maar als we nu een trap op lopen dan voelt het behoorlijk vermoeiend, dat hadden we niet als we in de bergen wandeltochten maakten, dan was traplopen en makkie, nu niet. Zijn ook hele andere spieren die belast worden.
Voordat we in Trento kwamen moesten we eerst langs het water, over de brug, waar de kinderen zich heerlijk vermaakten in het water. Daar wilde ik een foto van maken en mijn zonnekap viel in het water, nog goed zichtbaar, maar moest wel afdalen en door het water, wat met deze hitte, meer dan 30 graden geen straf was. Een aardig meisje had hem, op aanwijzingen van Alie, al opgeraapt en kon hem mij geven. Grazia, preco....
Daarna weer terug naar de rivier en daar raakten we de weg even kwijt. We moesten omrijden, omdat de weg doodliep, maar via een veilige route konden we uiteindelijk toch Trento bereiken.
In Trento kwamen we meer Nederlanders tegen dan Italianen, ze keken naar de fietsen en op hun gezichten was te zien, dat kan niet waar zijn, komen jullie uit Nederland? Ja, een praatje en weer verder.
Op weg naar de volgende stad. Ook hier zouden we dagen kunnen vertoeven, leuke straatjes, winkels, eten, en musea. Maar we moeten kiezen of kort in Rome, Florence en Verona of hier langer blijven. Ach, wie wat bewaard heeft nog wat, en dus weer op weg, de benen voelen nu zwaar, het was lastig in deze hitte weer op snelheid te komen, de route snel gevonden. Het eerste beste hotel hebben we dan uiteindelijk toch maar genomen en morgen wel weer verder.
Location:Trento süd
