29 juli, dag tien, Merklingen naar Melchingen. 73 km

Gezellig ontbeten met Diederik en Robbert-Kees. Het was weer benauwd en klam in de slaapkamer, waardoor we moeilijk in slaap konden komen. Toen ik eenmaal sliep werd ik om 13:00 uur wakker geschreeuwd door een stel dronkelui buiten, had weer heel wat tijd nodig om in te slapen. De mannen die zo de rust verstoorden, waren ook druk in het hotel, stampvoetend liepen ze de trap af en de auto buiten bleef luide muziek ten gehore brengen. Heb wel even het nummerbord in mijn geheugen opgenomen. De volgende ochtend om 6 uur kwam hij weer aanrijden en tot mijn verbazing had ik het goede nummer onthouden en gezien.

Aan de overkant was de politie gekomen en moest er een jongeman met hen mee.
Om 9:00 uur namen we afscheid, nadat wij wat overtollige spullen in de auto hadden gezet en wij vertrokken naar de volgende ombekende weg. Zij vertrokken naar Oberstdorf voor een shorttrack kamp.










Heerlijk fris, misschien iets te fris. In Weil der Stadt begon het licht te regenen, gelukkig niet lang, want we konden het zonder regenkleding doen.
Later begrepen we dat het daar in de ochtend lang en hevig geregend had.
In een klein dorpje werden we aangemoedigid door een vader en een zoontje, bravo, bravo.








We gingen helaas toch weer even verkeerd. Had ook wel weer iets toevalig leuks, want we kwamen nu in Holzgerlingen, waar ze het 100-jarig bestaan gevierd hebben in 2006. Ter herinnering daaraan hebben ze allemaal grote vogels in het dorp staan, die door verschillende kunstenaars zijn versierd.
Koffie gedronken en de weg vervolgd, uiteindelijk na veel verkeerde wegen in gegaan te zijn, kwamen we uiteindelijk toch weer op de route uit.
Door de bossen, langs het golfveld, door een groot hek, je zou denken, dat is fout, maar gelukkig het liep goed. Steile afdalingen over een grindpad en stevige klimmetjes.







Wel heel stil, met schitterende natuur. Nu zien we appeltjes aan de bomen hangen en ander fruit. Zou het op de andere plekken in Duitsland net zo gegaan zijn als bij ons? Had de vorst daar ook zijn best gedaan?


Om 13:00 uur kwamen we aan in Tübingen, zondag was het, maar alle winkels waren open en het was er ook druk.
In de winkel wat fruit gekocht nog wat foto's van de bijzondere mensen en de stad. De beste man met de baard goot net uit de winkel een colaflesje vol met wijn en liep daarna met zijn hele zwervershandel verder. Hij vertelde aan Hans dat hij uit Mexico kwam, niet had geslapen vanwege de regen en ook nog moest optreden.










Bij de brug over de Neckar de gondelvaarders vastgelegd.
Langs het beekje op een bankje geluncht. Anja en Ed kwamen langs, die wij later weer inhaalden een stuk voor Nehren waar zij gingen stoppen.







Wij vonden dat we vandaag nog niet veel gedaan hadden, 50 km, en gingen nog even verder. Nu moesten we echt klimmen 6 km met een stijgingspercentage van 10 of meer procent.
Het klimmen ging weer goed, we voelden de kracht terugkomen. Nog een paar dagen en we zijn weer op het oude niveau.






In Melchingen kwam de baas van het pension even uit het feestgeroes om ons na een telefoontje in het pension te laten. Zo'n mooie kamer hebben we nog niet gehad. We zagen vanuit ons bed een prachtige zonsondergang en hebben in het dorp heerlijk gegeten.
De zon wierp een mooie schaduw op het veld en op de kerkmet de iphone snel een foto gemaakt.

Location:Melchingen