Deze dagen gaan we wel erg snel door vier landen, Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk en morgen waarschijnlijk al in Italië.
Duitsland hebben we leren kennen, wat een afstand, veel langs waterwegen en wat stroompjes. Gisteren weer bij de Rijn uitgekomen.
Het avondlicht was fraai in combinatie met de brug over de Rijn.
De nacht weer warm en klam.
Waar zijn we en hoe komen we weer op de route. Het blijft altijd even zoeken zonder GPS. De telefoon bracht uitkomst, eerst toch de verkeerde kant en al snel zagen we dat we verkeerd reden, terug naar de grens. Het was verder dan gedacht, de aarzeling kwam en gelukkig vonden we een aardige Oostenrijker die ons goede richting wees. Hij had een super mooie fiets, electrisch en alles van aluminium. Hij had veel gefietst, maar hield het nu toch maar bij wandelen, dat is nog mooier, stiller en rustiger nog dan fietsen.
Na een kwartier namen we afscheid.
Tot aan Bludenz ging het voortreffelijk, mooie fietspaden en een duidelijke bewegwijzering. Het pad leek een oude spoorlijn, onderweg nog een oude trein gezien die uitgerangeerd was.
Mooie uitzichten, we gingen weer voor de wind.
In Feldkirch, overigens een hele mooie stad en leuk om langer te verblijven, koffie gedronken bij de stadspoort. We waren er vroeg en hadden er al heel wat kilometers op zitten.
Kapelletje van de heilige Christooffel bezocht.
Nog even Feldkirch in, wat mensen en wat details van gebouwen gefotografeerd. Heerlijke perziken gekocht. De mevrouw deed er nog een paar extra in voor € 2.
Alie is mij even kwijt en een mevrouw met een baby van 10 dagen oud heeft mij zien gaan. Natuurlijk altijd even een babbeltje om de nieuwsgierigheid van de mensen te bevredigen.
Het is echt hoogzomer en hier zien de dames er allemaal even mooi gekleed uit. De uitverkoop is hier ook in volle gang.
Toen weer op weg, nu werd het zwaarder, naar Bludenz ging de weg langzaam omhoog en dat stopte niet meer, eerst vals plat tot Bludenz, daarna ook steilere (5 tot 11%) stukken, met weinig of geen asfaltwegen meer, maar bospaden met grind, grote stenen en kleine stenen. Het was zwaar, maar ook heet. De temperatuur liep op naar de 30 graden.
Veel pauzes en veel drinken.
De meertjes waar we langs fietsen zijn nu hemelsblauw en de vissers zitten heerlijk in de schaduw naar hun dobber te turen.
Grappig om deze streek nu met de fiets te bereizen. We kennen het van de auto en het wandelen, maar niet van het fietsen. De fietspaden liggen mooi verstopt in het landschap.
Om 13:00 uur hadden we er al 60 km op zitten, de laatste 20 waren het zwaarst. Op een gegeven moment kwam er iemand naast Alie fietsen en als je dan zo'n iemand groet dan fietst de persoon een stukje mee en maakt een praatje met je. Hij was buschauffeur en fietste de laatste dag van zijn vakantie een rondje voor de gezondheid. Altijd nuttig zo'n praatje, want hij vertelde dat je beter in Stuben kan stoppen, dan heb je er al een heel eind op zitten en kan je de volgende ochtend al hoog beginnen, want het laatste stuk tot de Arlbergpas is zwaar.
Meer en meer komen we in het ruige terrein van de Alpen.
Of liefelijk verstopte huisjes aan kleine vijvertjes.
De typische kerkjes langs de weg.
Even weer een rustpauzetje, want de knieën hebben het zwaar en dan een foto met "Hoera we zijn in de Alpen".
Soms door tunnels en gelukkig ook langs een tunnel, want want het is erg lawaaïg in de tunnel. Door het vele stijgen was het ook in de tunnels moeilijk om te fietsen. Zeker als je op het stoepetje vooruit moest zien te komen, dus dat stukje dan maar lopen.
Uiteindelijk om vijf uur in het pension in Stuben.
Om zes uur kunnen eten en om zeven uur zware regenval, die maar heel even duurde.
Nog een extra kopje koffie en de blogspot schrijven.
Location:Stuben
Geen opmerkingen:
Een reactie posten