We hadden ruim de tijd genomen om alles te regelen, als we om elf uur op het vliegveld zouden zijn hadden we genoeg tijd om de fiets in te pakken. Bij het hotel ging het eigenlijk al heel snel goed, de trappers waren er redelijk vlot af, het stuur los en de hoes erover was binnen een mum van tijd gedaan. Tijd over en wat doe je met die tijd? Juist, een tukkie doen of een spelletje.
Om half elf kwam de bus. De chauffeur moest de banken omklappen en we moesten samen de fiets op de stoelen in de auto tillen, de chauffeur keek toe en vond alles goed.
We waren zeker 40 minuten met de bus onderweg, als we dit hadden moeten fietsen hadden we er zeker meer dan 3 uur over gedaan, openbaar vervoer was ingewikkeld, een keer onverstappen, omdat er in de trein die rechtstreeks naar het vliegveld ging geen fietsen mee mochten, dus dan met de stoptrein, de metro reed niet, waardoor ook dat nu niet haalbaar was. Goede oplossing met de taxi, als je ook zag hoe hij door de stad reed, links, rechts éénrichtingverkeer, dan weer tegengesteld, snelweg enz. Nee dit had ons te veel tijd gekost.
Op het vliegveld aangekomen, direkt gevaagd hoe de fietsen moesten worden ingepakt. De eerste vroeg advies aan een boardingmedewerker van Easy Jet en die gaf aan, stuur halve slag draaien, trappers eraf, wat lucht uit de banden en een hoes er omheen. Toen we klaar waren en we de fietsen op het verkeerde tijdstip aanleverden hoorden we dat het zadel er ook vanaf moest, balen, want daar werd het niet stabieler op, daar hingen onze zadeltasjes aan met helm of reparatiesleutels. Tenslotte op de officiële en juiste tijd kwam er een boardingmederwerkster en die vond de hoes te slap, die zou los kunnen raken, ga hem maar helemaal laten sealen. Dat betekende naar buiten naar hal drie, daar was een grotere machine en die kon hem wel inpakken. Intussen met tie-rips aan de onderkant vastgemaakt en nu was het wel goed bij een andere boardingmedewerkster.
Sealen voor twee fietsen kostte ook weer eens 36 euro, daar hadden we eigenlijk geen zin in. Alleen het boarden van de fiets bij de extra grote koffers lukte niet, want de fiets kon niet door her röntgenapparaat, wij weer naar een andere balie, toch weer buiten om. Een heel gedoe was dat, de fiets was nu helemaal ingepakt en kon niet meer rijden, je kon hem wel een stukje tillen, maar niet meer dan 20 minuten, lift in, klapdeurendoor. De krenk van de trapper aan de ene kant van de lorrie en het grote blad aan de andere kant van de lorrie, op deze manier bleven de fietsen net in evenwicht hangen. Maar we konden alleen maar dwars door de klapdeuren, want het karretje reed alleen maar voorwaarts en niet zijwaarts, dus moesten we die met z'n tweeën tillen. Terwijl we daar mee bezig waren schoten de onrustige, altijd haastende Italianen er tussendoor. Dan te bedenken dat we door minstens 12 ingangen moesten. De goederenlift was gelukkig wel groot genoeg om twee fietsen tegelijk mee te nemen. Bij de lift aangekomen, schoten er twee dametjes de lift in en wilden de lift al dicht doen, omdat ze ons zagen aankomen, als we snel zijn, dan...., maar wij waren sneller en dus.......heel veel gemopper. Bij de boardingmedewerker via een omweg en links en rechts vragen aangekomen moest er weer overlegd worden, ze konden in de lift getild worden, maar hadden nog toestemming nodig, dus wachten. Een van de medewerkers vergiste zich en pakte de fiets van Alie aan, helemaal verkeerd, want hij pakte hem bij de ketting en had dus zwarte handen. Alie was zo slim om hem gelijk wat schoonmaakspul uit zo'n klein flesje te geven en dat werd zeer gewaardeerd. Op de achtergrond werd er druk gebeld of het wel kon, gelukkig het kon.
Ed, een andere fietser die we op het vliegveld ontmoetten, had zijn fiets wel in laten sealen en moest zijn voorwiel eruit halen. Ze wisten dus niet goed hoe er mee om te gaan.
Het snelst is denk ik wel sealen, wiel eruit en als een pakket op de band leggen.
Gelukkig waren we ruim op tijd, waardoor alles op tijd geregeld was en we op ons gemak door de douane konden. Nog wat winkeltjes bekeken, maar alles is gewoon duur en niet veel anders dan bij ons. Het T-shirt van Rome was daar al niet meer te koop, alleen nog een shirt van Italië, heel anders dan in Santiago of IJsland.
Broodje genomen en voordat we het in de gaten hadden was de tijd om en konden we het vliegtuig in.
Prachtige luchten en leuke foto's vanuit de lucht kunnen schieten. We vlogen niet boven de wolken en zagen de hele Italiaanse kustlijn. Nederland kwamen we vanuit Zeeland binnen, de Rotterdamse haven, bij IJmuiden met een bocht naar de Polderbaan.
Vier weken om vanuit Nederland in Rome te komen en in twee uur weer terug.
Voelt goed weer terug te zijn in Muiden, 5 dagen Rome is meer dan genoeg. Drukte, warmte en op een gegeven moment heb je genoeg bijzondere gebouwen en schilderijen gezien.
Het gras is groen, wat een kleuren en verschillende kleuren groen in Nederland. Er zijn weer wolken, ook buiten airco, heerlijk.
Gezien de reacties van een aantal volgers denken we dat we aardig in beeld en woord hebben gebracht hoe wij onze tocht beleefd hebben. Dank voor jullie belangstelling en steun. Onze volgende onderneming? We weten het nog niet. Wat we wel weten dat het geweldig is om elke dag op je fiets te stappen en niet weten waar je 's avonds zult eten en slapen. Het samen onderweg zijn was fijn. Maar nu even uitblazen en nagenieten.
Location:Muiden, De Lange Gangh
Hoi Hans en Alie,
BeantwoordenVerwijderenVolop genoten van jullie verslag en foto's. Het is, begrijpen ( lezen ) we niet altijd een "gemakkelijke," fietstocht geweest. Flink klimmen en vooral in Italie erg warm. En dan nog bij tijd en wijle opspelende knieklachten. Jullie hebben echter de eindbestemming bereikt en zijn een schitterende ervaring rijker. Gefelciteerd namens ons en veel sterkte en succes in het nieuwe schooljaar.
Groeten, Gertie en Fokke