6 augustus, dag 18, Pastrengo - Campalto, 45 km

Gisteren tijdens het eten gaf Alie aan dat ze mest rook, toen ik de volgende dag uit het raam keek bleken er inderdaad tegen de muur van de buren, het restaurant, paardenvijgen te liggen.

Het was verder een prima locatie, alleen niet stil en rustig, het verkeer hoorde je goed als je de ramen en luiken open had, we hadden wederom airco op de kamer dus alles dicht gedaan en heerlijk onder een laken geslapen.
De stroomvoorziening was tamelijk primitief, allemaal verschillende stekkers in elkaar.
De inrichting veel op Oosterse, Indiaanse kunst gericht.




Uitzicht op de tuin.



In een buitenhuisje in de tuin ontbijten.


Even verder het pad op een Mariabeeldje.

We gingen niet vroeg weg, want we zouden in Verona naar een achterwiel kijken, in het plaatsje Bussolengo moest een fietsenzaak zitten, maar die was er niet meer. We hadden wederom het fietspad langs de waterweg gevonden en gingen moeiteloos op Verona af, alles vlak. In Bussolengo de straat moeten volgen, maar het was uitsluitend rechtdoor.

Op het plein gevraagd naar een fietsenzaak, men kon het niet meer vertellen. Een oudere vrouw, mooi opgemaakt, wees ons erop dat er vers water te tappen viel en dat het parkje ook lekker koel was, maar wij wilden nog veel verder, dus sloegen haar aanbod af.

De weg naar Verona werd goed aangegeven met de drietandstickers.









Op een gegeven moment gingen we omlaag en kwamen weer bij de rivier uit, waar sluizen waren, het water van de zijstroom werd er in geloosd en was chocoladebruin.






In Verona kwamen we bij de eerste mooie brug uit, de Ponte Vecchio van Verona.




We vroegen aan een groepje ouderen direct de weg naar een fietsenmaker en werden door twee aardige dames meegenomen. Het mannetje dat er bij was, wist het volgens de dames niet, er was daar geen fietsenzaak, dan moest je de brug over, die hebben we later ook gezien, maar die was gesloten.




We gngen een oud militairarsenaal door, niet meer in gebruik en ver in verval, nog wat kunstenaars komen er en de tuinen worden door de locale inwoners gebruikt om de hond uit te laten of rustig te wandelen.
Daar hebben we later ons brood opgegeten en wat leuke foto's van de passanten kunnen maken.



Maar hadden de dames gelijk? Zowaar kwamen we bij een heel klein bedrijfje uit, hij was zo eerlijk om te zeggen, dat hij zo'n wiel niet op voorraad had, maar een collega twee straten verder mogelijk wel. Als ik hem vandaag nog kon krijgen dan kon hij hem pas morgen maken.
De andere winkel was op maandag pas om half vier open. Dus hebben we intussen Verona bekeken, wat gegeten en vooral de schaduw opgezocht. Het was weer erg warm, geen wind. De stad stonk en was erg druk.

Het arsenaal was interessant en voor ons een mooi rustpunt.












We zaten tegenover een oud fonteintje, alleen het ijzerwerk en de bak was er nog.
De koppetjes trokken mijn aandacht en toen er een Italiaanse man met pet langs kwam deed deze mij aan het laaste figuurtje denken, dus dat zou mooi zijn als ik hem kon fotograferen, geen probleem.
Zeg nu zelf.










De laatste niet, maar toch mooi zo'n moment. Later kwamen we hem op een andere plek weer tegen. Blijkbaar had hij zo zijn route.











Tenslotte toch maar de stad in en wat gebouwen en de sfeer van Verona proberen vast te leggen.


















































































Om drie uur terug, kwart over drie ging de zaak open en binnen een half uur hadden we een nieuw wiel in de fiets, om vier uur konden we weer rijden. Gelukkig nog geen overnachting geboekt. Er was in Verona twee dagen geen uitvoering in de Arena, morgen wel in het thearter, maar om daar nu twee dagen langer voor te blijven sprak ons niet aan. De stad lonkte niet op dit moment, te druk, te warm, alles alleen open 's morgens vroeg of na vier uur.

We reden de stad redelijk snel uit, er waren weer overal stickers, die we met argusogen bekeken, maar tot nu toe klopte het wel.

Uiteindelijk kwamen we na 10 km buiten de stad. De rust viel over ons, maar ook de warme deken van de hitte, dus eerst maar wat gekocht, voor het geval het vandaag laat zou worden.
Op een gegeven moment werd in Campalto een bed en breakfast aangegeven, toen we er aankwamen geen kip toe bekennen, behalve Nederlandse kinderen in het zwembad, die nergens op reageerden. We wilden juist vertrekken, toen er een zoon of iemand anders uit de auto stapte, die net door de poort was gegaan. Wij er direct op af en ja er was nog plek en kregen direct een rondleiding. Weer een prachtig ingerichte kamer met een mooi betegelde badkamer. Inmiddels heb ik even in het zwembad gelegen en Alie een tukkie gedaan. We kunnen de Olympische Spelen een beetje volgen.

Na het douchen nog even in het zwembad gezwommen. Op laten drogen op een van de ligbedden in het gazon waar de windblazer automatisch heen en weer ging en tegelijkertijd een waterdampstraal de lucht in spoot, wat een aangename verkoeling betekende voor de toch nog steeds erg hoge temperatuur, tegen de 40 graden aan.
's Avonds in het restaurant Tigella Bella (tigellabella.it) van een heel bijzonder menu genoten. Speciale broodjes, met vleeswaren, zoals ham, cervelaat, worst, salami e.d. in combinatie met diverse sausen waaronder champignons, chocolade, gember, enz. In combinaite met de frisse pinot was dat prima te doen voor zo'n warme dag. Ondertussen konden we nog genieten van een stel prachtige sporters die op de tv lieten zien wat ze waard waren. Daarna heerlijk op de kamer de airco aan en nagenieten. Terwijl ik schrijf speelt Alie solitaire op haar telefoon of het spelletje palugu. De andere spelletjes die Diederik voor haar had gezocht bevallen niet zo. Zodra ik klaar ben met schrijven gaat zij alles nog eens nalezen en corrigeren en voegt zonodig iets toe. Lezen heeft ze geen zin in. Diederik beweert dat spelletjes spelen gelukkig maakt. Het zij zo. Wij vermaken ons prima. Morgen weer een dag en wat voor verrassingen staan ons dan weer te wachten. Er werd ons verteld dat het hier nu extreem warm is en dat het al weken niet heeft geregend. Waarschijnlijk doet dat hier toch al niet veel, want op die marmeren stoepen in Verona lijkt het ons niet echt fijn lopen als het regent. In ieder geval zullen we ook morgen weer veel moeten drinken en zorgen dat ons zoutgehalte op peil blijft. Daarom hebben we ook maar chips gekocht. Als je zo veel drinkt en het komt er alleen maar uit als zweet dan moet je even na gaan denken. Overigens deden we vandaag weer een leuke ontdekking. Goed te merken dat we nu echt in Italië zijn. Trento was nog heel veel Duits. Hier houden ze echt allemaal siësta en dan kun je ook niet terechtbij een openbaar toilet en zul je toch een restaurant binnen moeten gaan ontdekte Alie. Zij dacht ah ik ga daar, maar helaas kwam de toiletmeneer die blijkbaar gestoord was in zijn middagdutje, vertellen dat ze over een half uur pas haar plasje mocht komen doen. Tsja en daar sta je dan.

Location:Corte Pellegrini, via Campalto 18